حکایت سگ و دزد

آورده اند که طایفه ای (گروهی) از دزدان، در صدد (در پی) دزدیدن متاع خانه ای بودند.

سگ خانه زاد دانست و شور و غوغا برپا کرد.

یکی از گروه دزدان به رفق (نرمی) و مدارا آمده، خواست که به پاره نانی، مُهر سکوت بر دهان سگ نهد.

سگ خوش خصال به زبان حال گفتن گرفت که این امر، لایق حال من نیست و از بهر خیانت با خواجه خود، رشوت نخواهم گرفت و نیز در عوض یک پاره نان راحت و آزادی، همه عمر خود بر باد نخواهم داد.

(خلاصه): چون کسی سخنان چرب و شیرین گوید و به طریق تملق (خوشامد)، تحف و هدایا بفرستند، از او بدظن باید بود.